دوست ابدی

سلام دوست خوشگل و نازم، دقیقا یک سال از رفتنت میگذره. 24 دی 1401 بود که از پیشمون رفتی و برای همیشه ما رو تنها گذاشتی.
تو این یکسالی که نبودی اتفاقای خییلی زیادی برامون افتاده، ولی همیشه جای خالیت حس شده برای من. شاید به خاطر درگیری های زیادی که هم تو داشتی هم من نتوستیم خیلی با هم حرف بزنیم، اما من همیییشه به یادت بودم و هستم.
چقدر دلم برات تنگ شده و دوست دارم دوباره ببینمت، چقدر جای خالیتو حس میکنم، یاد اون روزایی که با هم میرفتیم شرکت، اون روزایی که تو شرکت میومدم کنارت مینشستم و با هم حرف میزدیم، رو دست هم نقاشی میکشیدیم، چقدر هوامو داشتی و چقدر خوشحالی و انگیزه داشتم که بیام سرکار
ولی الان دیگه هیچکدوم از اونا نیست. دیگه هیچی مثل سابق نیست.
حالا همه دلخوشیه من اینه که تو اونجا خوشحال و موفق باشی، به هممه خواسته هات برسی و بشی اونی که خودت دوست داری.
میدونم خیلی سختی کشیدی تو هم ولی خداروشکر که کارهات درست شده و دیگه جا افتادی اونجا؛ دلم همییشه خییلی برات تنگه و همیییشه دوستت دارم دوست مهربون و خوشگل من.
همیشه خوشحال و شاد و موفق باشی و روز به روزم بیشتر بشه
قربونت برم مراقب خودت باش عزیز من